Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό
Ἕνας ἀδελφὸς παρακάλεσε τὸν ἀββά Ματώη:
– Πές μου λόγο (ὠφέλιμο).
– Πήγαινε, τοῦ εἶπε ἐκεῖνος, νὰ ζητήσεις ἀπὸ τὸν Θεὸ καρδιακὸ πένθος καὶ ταπείνωση. Νὰ κοιτάζεις πάντα τὶς δικές σου ἁμαρτίες. Νὰ μὴν κρίνεις τους ἄλλους, ἀλλὰ νὰ βάζεις τὸν ἐαυτό σου κάτω ἀπ’ ὅλους. Νὰ κόψεις τὴν ἐλευθεροστομία. Νὰ συγκρατεῖς τὴν γλώσσα καὶ τὴν κοιλιά σου. Καὶ ἂν κανεὶς μιλήσει γιὰ ὁποιοδήποτε πράγμα, μὴ φιλονικήσεις μαζί του· ἀλλά, ἄν μιλήσει σωστά, πές του «Ναί»· ἂν πάλι δὲν μιλήσει σωστά, πές του «Ἐσὺ ξέρεις πῶς μιλᾶς» καὶ μὴ λογομαχήσεις γιὰ ὅσα εἶπε. Αὐτὸ εἶναι ταπείνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου