Tί εἶναι ἡ Ἐκκλησία; Γιά τόν Γέροντα Πορφύριο εἶναι το κορυφαῖο μυστήριο, «τό μυστήριο τῶν μυστηρίων»[1]. Σύμφωνα καί μέ τόν π. Ἀθανάσιο Γιέβτιτς, ἡ Ἐκκλησία εἶναι «τό κεντρικό μυστήριο τοῦ Χριστιανισμοῦ»[2].
Ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ, ὅπως δίδασκε ὁ π. Πορφύριος- φανέρωση, ἀπόδειξη καί «ἔκφραση τῆς πολυποίκιλης σοφίας τοῦ Θεοῦ»[3]. Ἡ πανσοφία Του, ἀλλά καί τό πολυποίκιλον τῆς σοφίας Του, φανερώθηκε στήν Ἐκκλησία Του. Σύμφωνα μέ τόν ὁρισμό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό σῶμα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ὁ Χριστός εἶναι ἀκατάληπτος, ἀπερινόητος, ἀπερίγραπτος, ἔτσι καί τό σῶμα Του, κατά τήν θεότητά Του, εἶναι ἀπερίγραπτο, ἀκατάληπτο, ἀνερμήνευτο. «Πρόκειται περί «μεγάλου μυστηρίου», τοῦ μεγαλυτέρου εἰς ὅλους τούς κόσμους μας: περί τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας»[4], γράφει χαρακτηριστικά ὁ π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς (1894-1979).
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι «θεῖο καθίδρυμα»[5], τόνιζε ὁ Γέροντας Πορφύριος καί, ἀκολουθώντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο, δίδασκε ὅτι σ’ Αὐτήν «κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς»[6]. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἄναρχη, ἄκτιστη, ἀτελεύτητη, αἰώνια, ὅπως καί ὁ Ἱδρυτής Της, ὁ Τριαδικός Θεός, εἶναι ἄναρχος, ἄκτιστος, ἀτελεύτητος, αἰώνιος. «Ἡ Ἐκκλησία», ἔλεγε ὁ Γέροντας, «ὑπῆρχε πρό τῶν αἰώνων, πρό τῶν ἀγγέλων, πρό τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου»[7], διότι ἡ πρώτη Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἅγιος Τριαδικός Θεός, τά Τρία ὁμότιμα, ὁμοούσια καί ὁμόδοξα Πρόσωπα τῆς «ἁπλῆς τριφώτου ἀρχικωτάτης Ἑνάδος»[8]. «Τό μυστήριο λοιπόν τῆς Ἐκκλησίας», παρατηρεῖ καί ὁ π. Ἀθανάσιος Γιέβτιτς, «συνδέεται ἀχώριστα μέ τό μυστήριο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἔχοντας ὡς συνδετικό κρίκο τό μυστήριο τοῦ ἐνυποστάτου Θεανθρώπου»[9]. «Πρό καταβολῆς κόσμου»[10], διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὑπῆρχε τό ἀπόρρητο καί ἄγνωστο στούς πάντες μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, καθώς καί τό σχέδιο τῆς, διά τῆς Ἐκκλησίας, σωτηρίας τοῦ κόσμου.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ καινή ζωή. Σύμφωνα μέ τόν μακαριστό Γέροντα Πορφύριο, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ νέα ζωή, «ἡ ζωή ἐν Χριστῷ». Στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει θάνατος, διότι ὁ Χριστός τόν καταργεῖ. Ὅποιος ζεῖ ἐντός Της, δέν φοβᾶται οὔτε τόν θάνατο[11] οὔτε τόν διάβολο οὔτε τήν κόλαση[12]. Γι’ αὐτούς πού θέλουν, δηλαδή γι’ αὐτούς πού ἐντάσσονται ὀργανικά στήν Ἐκκλησία, ἡ αἰωνιότητα, ἡ μετοχή στήν ὄγδοη ἡμέρα τῆς Δημιουργίας, στήν αἰώνια μακαριότητα, εἶναι μιά κατάσταση, πού ἀρχίζει ἀπό ἐδῶ καί ἀπό τώρα[13]. Σημειώνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης τόν ἑξῆς λόγο τοῦ Κυρίου: «Ἐάν τις τόν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μή γεύσηται θανάτου εἰς τόν αἰῶνα»[14]. Ὁ Χριστός μέ τόν θάνατό του «ἐπάτησε τόν θάνατο»[15].
«Ὅποιος μπαίνει στήν Ἐκκλησία», διεκήρυσσε ὁ Γέροντας, «σώζεται, γίνεται αἰώνιος...δέν πεθαίνει ποτέ»[16]. Δέν ὑπάρχουν δύο ζωές, μία πρό καί μία μετά θάνατον. «Μία εἶναι ἡ ζωή»[17], ἑνιαία. Οὐσιαστικά ἡ Ζωή εἶναι ὁ Χριστός[18]. Ἐάν κανείς ἐνταχθεῖ πραγματικά καί παραμείνει ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ἐντάσσεται στήν μία καί ἑνιαία Ζωή, πού εἶναι ὁ Χριστός. «Εἶμαι αἰώνιος»[19] διεκήρυσσε πανηγυρικά ὁ Γέροντας.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου, Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κατά τόν Γέροντα Πορφύριο τόν Ἁγιορείτη
Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ.
[1] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 193.
[2] Ἐκκλησιολογία Ἀποστόλου Παύλου, σελ. 7.
[3] Ὅ.π. σελ. 193.
[4] Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος, σελ. 182.
[5] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 193.
[6] Κολ. 2, 9.
[7] Ὅ.π. σελ. 193.
[8] Τριώδιον, Δευτέρα Α΄ Ἑβδομάδος, Δοξαστικό Α΄ ὠδῆς τοῦ κανόνος τοῦ ὄρθρου.
[9] Ἐκκλησιολογία Ἀποστόλου Παύλου, σελ. 219.
[10] Ἐφ. 1, 4.
[11] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 479.
[12] Ὅ.π. σελ. 535.
[13] Ὅ.π. σελ. 582- 583.
[14] Ἰωάν. 8, 52.
[15] Πρβλ.τό Ἀναστάσιμο: «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
[16] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 198-199.
[17] Ὅ.π. σελ. 583.
[18] Ἰωάν. 14, 6.
[19] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 199.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου