ΠΩΣ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ
Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου
ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
[ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν]
Σᾶς συκοφάντησαν. Δέν εἶστε ἔνοχος. Ὀφείλετε, ὡστόσο, νά ὑπομείνετε τή συκοφαντία μεγαλόψυχα. Καί ἡ ὑπομονή σας αὐτή θά εἶναι ὁ κανόνας, τό θεραπευτικό ἐπιτίμιο, γιά παράπτωμα πού διαπράξατε καί γιά τό ὁποῖο εἶστε ἔνοχος. Μέσα στή συκοφαντία ἑπομένως, εἶναι κρυμμένο τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ…
Μολονότι δέν εἶναι εὔκολο, πρέπει ὁπωσδήποτε νά συμφιλιωθεῖτε μέ τούς συκοφάντες σας. Μέ μῖσος στήν καρδιά, δέν μπορεῖ νά σωθεῖ κανείς. Γι’ αὐτό ὀφείλουμε νά ἀντιδροῦμε μέ αὐταπάρνηση στά ἐμπαθῆ αἰσθήματά μας. Ἔτσι ἐξαφανίζονται καί οἱ θλίψεις. Ἡ ἐμπάθεια, βλέπετε εἶναι πού γεννάει τή θλίψη.
Γνωρίζω πόσο δύσκολα ὑποφέρεται ἡ συκοφαντία. Εἶναι λάσπη – μά λάσπη ἰαματική. Ὑπομονή! Ἀργά ἤ γρήγορα θά λήξει ἡ δοκιμασία. Ὁ Γιατρός τῶν ψυχῶν θά ἀφαιρέσει τό τσουχτερό κατάπλασμα…
Συκοφαντοῦσαν καί τόν Κύριο: «Ἰδού ἄνθρωπος φάγος καί οἰνοπότης, τελωνῶν φίλος καί ἁμαρτωλῶν» (Ματθ. 11, 19). «Δαιμόνιον ἔχει καί μαίνεται» (Ἰω. 10, 20). Τί μεγάλη δόξα, νά μετέχουμε στά παθήματα τοῦ Χριστοῦ!
Σηκῶστε ταπεινά κι ἀγόγγυστα τό σταυρό σας. Μή λιποψυχεῖτε. Ἄν ἡ συνείδησή σας δέν σᾶς κατακρίνει, μπορεῖτε. Νά ὑψώνετε πάντα μέ θάρρος τό βλέμμα σας στό Θεό καί νά στέκεστε μέ παρρησία μπροστά Του. Τί πιό σπουδαῖο ἀπ’ αὐτό;…
Νά ζεῖτε καί νά φέρεστε φυσιολογικά. Τό πῶς σᾶς βλέπουν οἱ ἄλλοι νά μήν τό λογαριάζετε. Μόνο τοῦ Θεοῦ ἡ κρίση ἔχει βαρύτητα, ὡς ἀλάθητη. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι δέν γνωρίζουμε καλά-καλά οὔτε τόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό, πολύ περισσότερο τόν πλησίον.
«Κάθε ἄνθρωπος σηκώνει τόν δικό του σταυρό».
Συμμερίζομαι τή θλίψη σας γιά τίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζετε στήν ξενιτιά. Ἔχετε ἀκούσει γιά τήν ὑπομονή τοῦ Ἰώβ; Έ, λοιπόν, ἐφαρμόστε την! Τί νά κάνουμε; Κάθε ἄνθρωπος σηκώνει τόν δικό του σταυρό. Αὐτός ἔλαχε σ’ ἐσᾶς. Σηκῶστε τον, καί ὁ κόπος σας θά εἶναι εὐλογημένος τόσο, ὅσο καί τοῦ Κυρηναίου Σίμωνα, πού σήκωσε τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε, σέ τί συνίσταται ἡ χριστιανική ζωή; Στήν καθημερινή ἄρση τοῦ σταυροῦ. Τό λέει ὁ Κύριος: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, …ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ κάθ ἡμέραν» (Λουκ. 9,23). Ἄς ἀξιοποιήσει Ἐκεῖνος τόν κόπο μας. Δοξασμένο τό ὄνομά Του, πού ὑπάρχει κάτι γιά νά σηκώνουμε! Ἄν δέν ὑπῆρχε κι αὐτό, τότε τί θεάρεστο θά κάναμε;… Ὅταν ὁ δρόμος τῆς ζωῆς μᾶς εἶναι ἀνθόστρωτος, δύσκολα σώζουμε τήν ψυχή μας. Κουράγιο, λοιπόν!
Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου