Μας το αφηγήθηκε ο αδελφός Μίτα Όρσιτς από τό
Ντάλιε. Το 1931 συνέβη στήν περιοχή μας το εξής γεγονός: Ένας άνθρωπος που δεν
είχε φόβο Θεού ούτε ντρεπόταν τους ανθρώπους, πήρε τό δρεπάνι καί βγήκε στο
λιβάδι να κόψει τά χόρτα ανήμερα της Αγίας Τριάδας. Έκοβε χόρτα μόνος στο
λιβάδι. Κανείς δε βρισκόταν στη δουλειά σ’ απόσταση που βλέπει το μάτι. Κόβοντας
χόρτα ο άνθρωπος αυτός, ξαφνικά άκουσε μια φωνή παιδιού. Κοίταξε από ’δώ
κοίταξε άπ’ εκεί, αλλά δεν είδε κανέναν.
Συνέχισε τή δουλειά. Ξαφνικά πάλι τό κλάμα παιδιού. Του φάνηκε γνωστή η φωνή, σάν τή φωνή του γιου του. Εκεί κοντά βρισκόταν τό χωράφι με καλαμπόκι του αδελφού του. Αφήνει τό δρεπάνι καί πλησιάζει στο καλαμπόκι να δει ποιό παιδί κλαίει. Αλλά δε βρήκε τίποτα. Αμέσως μετά ξανάκουσε τή φωνή του παιδιού καί αναγνώρισε ξεκάθαρα ότι ήταν του παιδιού του. Τότε αφήνει τή δουλειά καί επιστρέφει στο σπίτι. Όταν έφθασε μπροστά απ’ τό σπίτι, άκουσε το ίδιο κλάμα του παιδιού. Ο γιός του ήταν που έκλαιγε, τον οποίο τό πρωί είχε αφήσει υγιή καί χαρούμενο. Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι βρίσκει τό παιδί να ψήνεται στον πυρετό. Την ίδια νύχτα τό παιδί άφησε την τελευταία του πνοή.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΟΕΣ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/11/blog-post_85.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου