«Ἐγώ εἶμαι ἡ Παναγία ἡ Ὁδηγήτρια, βρίσκομαι στήν Πορταριά, ὅπου εἶναι τά κορίτσια ἐκεῖνα πού γνώριζες (καί τῆς εἶπε τά ὀνόματα) καί τώρα λιβανίζω τά κελλάκια τους καί τά προστατεύω». ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.

Θα σας πω κάτι που είδε μια κυρία. Ήταν μία αγιασμένη ψυχή, που την έλεγαν κα Σεβαστή. Ήταν χήρα καί είχε μία κόρη πού τήν έλεγαν Νίκη. ’Έπιασε τό παιδί της εργασία στις Σέρρες καί τήν κάλεσε νά πάη, νά καθήσουν εκεί. Χωρίς να γνωρίζει ότι κάναμε Μοναστήρι, είδε ότι βρέθηκε σε μια Μονή όπου ήταν μία πολύ ωραία, στά ολόμαυρα ντυμένη γυναίκα, μέ σχήμα μοναχής, πού κρατούσε ένα θυμιατό ολόχρυσο και γύριζε γύρω-γύρω και λιβάνιζε μέ πολλή προσοχή καί ευλάβεια το κάθε παράθυρο. 

Καί είπε στη μαυροφόρα: «Ποιά είσαι εσύ πού λιβανίζεις;». «Εγώ είμαι η Παναγία η Οδηγήτρια, βρίσκομαι στην Πορταριά, όπου είναι τα κορίτσια εκείνα πού γνώριζες (και της είπε τα ονόματα) καί τώρα λιβανίζω τα κελλάκια τους καί τα προστατεύω». Καί είπε: «'Ένα όνειρο πού είδα, τί όνειρο ήταν αυτό! Γιά να ρωτήσω, πού είναι τά κορίτσια; Πού είναι η Μαρία; Τί γίνανε;». Καί ρώτησε καί έμαθε. Καί λέω, κοίταξε πόσο η Παναγία μάς προστατεύει ορατώς καί ’μείς δεν Τήν βλέπουμε και Εκείνη μάς βλέπει, όλη την ημέρα είναι δίπλα μας, μας σκεπάζει από τό φθόνο του διαβόλου, μας οικονομεί τα πάντα. Οικονόμος, να μας φέρει τα χρήσιμα, να μας φέρει το ένα, το άλλο, να μή μας λείψη τίποτε. Πόσα θαύματα βλέπουμε! Καί ’μεις, πώς πρέπει να Τήν ευαρεστούμε, να Την ευχαριστούμε, πώς πρέπει να κάνουμε το εργοχειράκι μας, να μή έχουμε ακηδία, αμέλεια. Γιατί συνοδεύεται το εργόχειρο μαζί με την προσευχή. Όταν κανείς θέλη να βρή τον Θεό, καί στο εργόχειρο θα Τον βρή. Όταν δέν εργοχειρή ο άνθρωπος καί γυρίζη από ’δώ καί από ’κει, έχει ακαταστασία καί δείχνει καταφρόνηση στον Θεό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.   ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ  ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ. ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ.

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/02/blog-post_5.html