Είδατε τί μάς έλεγε προχθές ο κ. Ν.; Δέν σάς τό είπα; Οί γονείς ενός νέου τού έλεγαν: «Τί ζωή είναι αυτή πού κάνεις; Νά πάς νά γλεντήσης, νά βρής γυναίκες, νά κάνης, νά φτιάξης...». Ο νέος απελπίστηκε καί σκέφτηκε νά πάη στήν Πάτμο, στο έρημο αυτό νησί, γιά νά ησυχάση. Μόλις έφτασε στο νησί, πήγε στο ξενοδοχείο. Τό πρωί βγήκε βόλτα νά δή τό νησί. Στον περίπατο πού πήγε, τον πλησίασε μία νέα μέ σκοπό νά προσβάλη τήν αγνότητά του. Σκέφτηκε όμως ότι ο διάβολος τήν έβαλε, και πολέμησε μέ πολλή βία τον εαυτό του. Επέστρεψε στο ξενοδοχείο στενοχωρημένος από τήν κακία του διαβόλου. Μέσα στο δωμάτιό του βλέπει ένα φώς ουράνιο καί βλέπει τον Χριστό μπροστά του νά τον κοιτάζη μέ ένα χαμόγελο, μέ μιά στοργή, μέ μιά αγάπη! Δέν μπορεί νά τό φανταστή η διάνοια του ανθρώπου! Πληροφορήθηκε τότε μέσα του ότι επειδή αντέδρασε στις «προτάσεις» των γονέων του και αντιστάθηκε σ’ αυτή τή γυναίκα τό πρωί, γι’ αύτό τον βοήθησε η Χάρις τού Θεού και τον επισκέφτηκε ο Χριστός. Καί αμέσως είπε:
«Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου, πού μέ παρηγόρησες τόσο πολύ, πού μέ στερέωσες καί μου έδιωξες αυτό τό δαιμόνιο!». Σκεφτήτε τί κάνει ό διάβολος! Γονείς τώρα νά στέλνουν τά παιδιά τους στην αμαρτία! Κοιτάξτε όμως, τί κάνει και ο Θεός! Παρουσιάζεται και σε κοσμικούς άνθρώπους! Πόσο βοήθησε αυτό τον νέο η Χάρις του Θεού! Γιά σκεφτήτε, εμάς δέν θά μάς βοηθήση, αν επιδοθούμε εξ ολοκλήρου σ’ Αυτόν και όταν η αγάπη μας θά είναι θερμή και δέν θά είναι ψεύτικη; Νά Τον αγαπούμε θερμά, μέ έρωτα, μέ ζήλο. Είναι τόσο γλυκύς, τόσο ωραίος, τόσο όμορφος, πού δέν μπορεί νά τό συλλάβη ή διάνοια του ανθρώπου!Αν μία ψυχή γευθή αυτό τό μεγαλείο, δέν θά θέλη νά μιλάη καθόλου! Θά θέλη νά επικοινωνή αδιαλείπτως μέ τον Θεό! Τόσο πολύ!
Ας ελπίσουμε κι εμείς στήν Χάρι Του. Ως Νυμφίο πού Τον έχουμε και ως εραστή πού Τον έχουμε, νά Τον παρακαλούμε. Και η Παναγία μας δέν Τον είχε μόνο Υίό, Τον είχε καί εραστή καί Θεό’ είχε μέσα Της καί τη μητρική αγάπη, είχε καί τήν αγάπη ως προς μνηστήρα. Τήν χαρίτωσε από τήν πολλή αγάπη πού είχε σ’ Εκείνον. Είδατε τήν Παναγία νά ακούγεται πουθενά; Ούτε κουβέντα ούτε λαλιά, τόσο πολλή αγάπη Τον είχε! Νά παρακαλούμε τήν Παναγία πού τόσο πολύ μάς αγαπάει καί μάς δίνει τόσο πράγματα, νά μάς χαρίση λίγη από τήν ταπείνωσή Της. Μόλις Τήν επικαλεσθούμε, μάς δίνει τόση χαρη καί τόση αγαλλίασι. Έτσι λοιπόν πρέπει νά έχουμε πολλή Αγάπη στον Χριστό καί πολύ έρωτα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/02/blog-post_696.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου